چنان مستم هنوز از عطر آغوشت که می میرم       

رهین منت عشقم که من با یاد چشمانت             

 غزالان غزل را با کمند عشق می گیرم

نه از کس شکوه ای دارم،نه از دست تو می نالم     

 به جان دوست کز بخت واقبال خویش دلگیرم

نمی دانم بمانم یا بمیرم اندراین سودای بی پایان    

 صبوری تابه کی؟جز مهربانی چیست تقصیرم

نمی خواهم ببینم گریه ات را وقت دلتنگی           

 که من در یاد اشک دیده مست تو می میرم

تو به من خندیدی و نمی دانستی
من به چه دلهره از باغچه همسایه سیب را دزدیدم
باغبان از پی من تند دوید
سیب را دست تو دید
غضب آلود به من کرد نگاه
سیب دندان زده از دست تو افتاد به خاک
و تو رفتی و هنوز،
سالهاست که در گوش من آرام آرام
خش خش گام تو تکرار کنان می دهد آزارم
و من اندیشه کنان غرق در این پندارم
که چرا باغچه کوچک ما سیب نداشت

 

بعدها فروغ فرخزاد اومده و جواب حمید مصدق رو اینجوری داده:

ادامه مطلب...